Finally dapat jugak result sem 1. Terkejut? of course sebab tak sangka dapat result isnin ritu, ingatkan lama lagi nak dapat. Aku punya target simple je 'asalkan tak gagal and mesti 3.00 aku tak mo dapat bawah 3.00' tapi tipulah kalau tak nak dapat tinggi en. Dapat lebih 3.75, dapat dekan banggakan parents. Masa semua berharap dapat dekan semualah aku just doa lebih dari 3.00 pun dah cukup, syukur sebab exam hari tu susah so tak expect pape.
Bila isnin tu cikgu panggil top 10 aku dah senaraikan nama-nama yang bakal dapat. Ngeh, bila nombor 10 kenal panggil tu aku dah senyum dah sebab dak class aku yang dapat. Wahhh, saya bahagia untuk kamu. Then bila cikgu sebut nama aku, aku tergamam kejap, eh aku ke? tak nak la pulak perasaan sendiri pulak and waaaaaaaaaa tu memang aku.
Okay bahagia tu aku tak tipulah. Sapa tak bahagia en. Tapi takut juga senanya sebab kalau dah dapat tinggi aku takut kalau nanti mama ngan abah expect yang lebih tinggi nanti. Takut kalau nanti aku kecewakan dorang. Abah pun cakap jangan gembira sangat sebab masih banyak sem yang ada. Dia takut aku bangga sangat la sedangkan aku memang risau pun kalau-kalau terbangga apa semua. Heh mintak dijauhkan.
And abah pun kata, buktikan pada semua yang pilihan aku tak salah, yeap ramai yang pandang hina vokasional, untuk budak bodoh la apa lah. Heh, manusia memang lembab sikit otak berfungsi. Benda-benda baru dicemuh-cemuh, sedangkan nanti lama-lama dorang yang akan puji benda tu. Vokay ni bagi aku susah la jugak plus penat sebab kitorang punya jadual mula dari kul 8-5 tapi kata je kul 8 tapi masuk kelas kul 7.30. Assignment pulak masha allah memang banyak. Tak menang tangan. Dengan test, tuto semua. Allah memang mengucap habis. Masa mula-mula masuk tu aku rasa nak lari balik rumah, balik sekolah lama. Pastu dengan tanggapan masyarakat bila aku kata aku sekolah vokay memang patahkan semangat aku, Tapi aku redha sebab aku yang buat pilihan nak masuk vokay. Kitorang bukan berhuha huha je kat sekolah, bukan kitorang belajar benda bodoh je tapi belajar akademik jugak such bm, bi math and soon. Pastu kursus vokay bukannya semua lekeh lekeh, kitorang ada banking, marketing, web, animation and soon.
Bagi aku kalau sekolah menengah dulu bolehlah ngelat tak buat hw yang cikgu bagi, kelentong kata tertinggal la apa lah tapi kat vokay ni tak leh buat cenggitu. Bukan sebab cikgu garang tapiii kau pikir sendiri la, no hw, no assignment, no anything tak de la markah kau. So pilihan kat tangan kau. Dengan exam PA dia yang setiap hujung sem yang teramat susah tu. Woooo, memang nak tak nak kau kena buat jugak all those assignment yang pensyarah kau bagi.
Masa mula-mula dulu cikgu selalu kata exam susah, aku dah takut dah pastu banyak kali la aku kena repeat PB sebab ada markah yang aku rendah, cikgu kata PB la yang nak tolong markah nanti so aku pun buat lah. Kadang kadang aku nangis sebab aku tengok semua kawan pandai je. Tak payah pun nak repeat apa semua tapi then aku sedar, kalau tak salah kita tak belajar dari kesilapan ngeh. Aku selalu rasa takut, takut gagal la takut itulah inilah haish. Memang tak tenang hidup. Memang betul pun exam susah.
Ada yang cakap, halaaaaa kau vokay senang ah, soalan tak susah cam kitorang dak sc stream, dak akaun, dak agama or apa apa je lah. Weh, hidup ni sama je.. Semua susah, tak de yang senang. Asalkan kau berusaha, inshaallah kau akan dapat. Kalau kau dah usaha tawakal sehabis mungkin tapi tak dapat jugak, mungkin Allah ada perancangan yang lebih baik untuk kau. Jangan nak keluh sana sini. Jangan pernah kata 'alaaa kau dapat tinggi kau tak rasa lah apa yang aku rasa'. HELLoooo, aku pun pernah tau dapat markah rendah. Dalam 16 tahun ni baru first time agaknya aku dapat straight A's. And diharapkan lepas ni ada lagilah.
So, okay bye